Een typische koffieboon is eigenlijk een van de twee pitten in een robijnrode vrucht, een koffiekers genaamd. Een uitzondering hierop is de zeldzame peaberry, waar de koffiekers slechts één kuil produceert. Een koffieboon is een zaadje van de Coffea-plant en de bron voor koffie. Het is de pip in de rode of paarse vrucht, vaak een kers genoemd.
Net als gewone kersen is de koffievrucht ook een zogenaamde steenvrucht. Hoewel de koffiebonen technisch gezien geen bonen zijn, worden ze als zodanig aangeduid vanwege hun gelijkenis met echte bonen. De vruchten; kersen of bessen, bevatten meestal twee stenen met hun platte zijkanten bij elkaar. Een klein percentage kersen bevat een enkel zaadje, in plaats van de gebruikelijke twee.
De peaberry komt slechts tussen 10% en 15% van de tijd voor, en het is een vrij algemeen (maar wetenschappelijk onbewezen) overtuiging dat ze meer smaak hebben dan normale koffiebonen. Net als paranoten (een zaadje) en witte rijst bestaan koffiebonen voornamelijk uit endosperm. Wat we een koffieboon noemen, zijn eigenlijk de zaden van een kersenachtige vrucht. Koffiebomen produceren bessen, koffiekersen genaamd, die felrood worden als ze rijp zijn en klaar om te plukken.
De vrucht wordt gevonden in trossen langs de takken van de boom. De schil van een koffiekers (de exocarp) is dik en bitter. De vrucht eronder (de mesocarp) is echter intens zoet en heeft de textuur van een druif. Vervolgens komt het parenchym, een slijmerige, honingachtige laag, die helpt de bonen te beschermen.
De bonen zelf zijn bedekt met een perkamentachtige envelop genaamd de endocarp. Dit beschermt de twee, blauwachtig groene koffiebonen, die bedekt zijn met weer een ander membraan, de spermoderm of zilveren schil genoemd. Ja, eigenlijk blijkt dat koffie een vrucht is. De koffiebonen die we kennen en waar we van houden, zijn eigenlijk de pitten van een vrucht.
Dat fruit lijkt heel veel op een kers, en wordt eigenlijk een koffiekers genoemd. Koffie die wereldwijd wordt geteeld, kan zijn erfgoed eeuwen terugvoeren tot de oude koffiebossen op het Ethiopische plateau. Daar, zegt de legende dat de geitenherder Kaldi voor het eerst het potentieel van deze geliefde bonen ontdekte. Kaldi rapporteerde zijn bevindingen aan de abt van het plaatselijke klooster, die een drankje maakte met de bessen en ontdekte dat het hem alert hield tijdens de lange uren van het avondgebed.
De abt deelde zijn ontdekking met de andere monniken in het klooster, en de kennis van de energieke bessen begon zich te verspreiden. Koffie is zoet, dus we beschouwen het als een vrucht. Het wordt een koffiekers genoemd omdat het een beetje op een kers lijkt als hij rijp is. Wanneer de twee zaden in de kers echter worden geroosterd, worden ze bonen genoemd, dus daarom denken sommige mensen misschien dat koffie een groente is.
De term 'boon' is eigenlijk nogal misleidend. Het fruit smaakt niets naar gebrande koffiebonen. Dit is niet verwonderlijk, want de rauwe, groene bonen in de kersen vertonen geen van de smaak- en aromakteristieken die we associëren met koffie omdat ze nog moeten worden geroosterd. Koffiebonen ontwikkelen zich in een „kers” die uit deze planten groeit.
In feite is de term „koffieboon” misleidend; de bonen die we branden om koffie te zetten zijn eigenlijk zaden. Meestal vind je twee van deze zaden in elke kersachtige vrucht van de koffieplant. Koffieproducenten plukken deze kersen precies op het juiste niveau van rijpheid dat nodig is om de heerlijkste smaak tot uitdrukking te brengen. Elke koffiesoort heeft zijn eigen specifieke rijpheid en oogstproces, afhankelijk van hoe lang het duurt voordat het de hoogste smaakkwaliteit heeft bereikt.
Nadat de koffiekersen zijn geoogst, worden de bonen uit het fruit gehaald en uiteindelijk geroosterd. Het is op dit punt dat de koffie eindelijk de donkerbruine boon wordt die we allemaal herkennen. Om een goede oogst te produceren, hebben de koffiebomen speciale zorg nodig met aandacht voor de bodem. Dit betekent dat de koffiekers je veel meer een gezondheidskick zal geven dan de koffieboon zelf.
Als je je afvraagt wat de smaak van je koffiebonen nog meer kan veranderen (afgezien van hun verwerking), moet je hier zeker lezen hoe vulkanische koffie eigenlijk het meest smaakvol is. De beroemde Braziliaanse koffie dankt zijn bestaan aan Francisco de Mello Palheta, die door de keizer naar Frans-Guyana werd gestuurd om koffiezaailingen te halen. Ondanks het feit dat de kersen van de koffieplant komen, kan het ook niet als koffie worden beschouwd, omdat koffie wordt gemaakt met gebrande koffiebonen. Als u op zoek bent naar een eenvoudig te gebruiken, niet-elektrisch koffiezetapparaat dat net zo goed koffie produceert als een Franse pers, dan bent u bij ons aan het juiste adres.
Kortom, dergelijke vluchtige stoffen zijn verantwoordelijk voor de minder aangename geur en smaak van groene koffie versus gebrande koffie. Het is een weinig bekend feit dat je kopje koffie afkomstig is van een stuk fruit dat bekend staat als de koffiekers. En het is waar, zwarte koffie geeft je echt heel veel antioxidanten die je bloedsomloop helpen en een paar kwalen voorkomen. Welke verwerkingsmethode de boer ook beslist, op een gegeven moment moet de buitenste schil van de koffiekers worden verwijderd om de groene koffiebonen te onthullen die erin zijn gehuisvest.
Eenmaal geplant bloeide de zaailing niet alleen, maar wordt hij ook gecrediteerd voor de verspreiding van meer dan 18 miljoen koffiebomen op het eiland Martinique in de komende 50 jaar. De koolhydraatfractie van groene koffie wordt gedomineerd door polysacchariden, zoals arabinogalactan, galactomannan en cellulose, wat bijdraagt aan de smaakloze smaak van groene koffie. De drank kan ook worden gemaakt met koud water, waardoor een verfrissend zomerdrankje ontstaat, net als bij cold brew koffie. Koffie werd niet alleen thuis genoten, maar ook in de vele openbare koffiehuizen genaamd qahveh khaneh, die begonnen te verschijnen in steden in het Nabije Oosten.
.
